پدر حضرت فاطمه (س)

پدر حضرت فاطمه زهراء (س)

حضرت محمد بن عبد الله ( ص ) ، خاتم  پیامبران الهی ،

 پدر بزرگوار حضرت فاطمه زهراء است

حضرت خدیجه کبری (س) ، مادر حضرت فاطمه زهراء (س)

حضرت خدیجه (س) فرزند خویلد بن اسد و فاطمه بنت زائدة الاصم از نسل عامر بن

لوئی بود که در عصرجاهلیت وی را طاهره ودر زمان

پیامبر (ص) او را کبری می خواندند .

آن حضرت اولین زن مسلمان بود که به آنچه رسول خدا (ص) مبعوث شده بود ، ایمان

آورد و تا آنجا که می توانست از ثروت و مال خود درراه

دین خدا و کمک به تبلیغات دین اسلام انفاق کرد .

چند ماه پس از اینکه حضرت محمد (ص) در 25 سالگی از سوی حضرت خدیجه (س) 40 

ساله به تجارت شام رفت ، با ایشان ازدواج کرد و پس از
24 سال زندگی مشترک ، حضرت خدیجه در سن 65 سالگی یعنی سه سال قبل از

 هجرت در مدینه وفات کرد .

نکته قابل توجه این است که خدیجه (س) در دورانی تجارت می کرد که عرب جاهلیت

دختران را زنده به گور می کردند . ایشان با درآمد حاصل

از تجارت و مال و منالی که داشتند ، در حدود چهل میلیون سکه در راه 

تبلیغات اسلام صرف کرد .

حضرت خدیجه (س) جایگاهی بس عظیم داشت به طوری که یکی ازچهارزنان برگزیده

خداوند بود و در حدیثی قدسی نیز آمده است :

« ای محمد ! سلام مرا به خدیجه برسان و به او بگو برایت قصرهایی از یاقوت و زمرد در

بهشت بنا کردم » .

طبق روایتی از امیرالمومنین (ع) روزی عایشه نزد پیامبر (ص) بود . وقتی نام خدیجه

(س) به میان آمد ، عایشه گفت :

« بر پیرزنی سرخ پوست از بنی اسد می گریی ؟» حضرت رسول (ص) پاسخ داد :

«روزگاری که شما مرا تکذیب نمودید ، او مرا تصدیق کرد

و روزی که شما کافر بودید ، او ایمان آورد» .

خدیجه (س) در دوران کوتاه مادری ، مهربان ترین مادر برای فاطمه زهرا (س) بود و با

وجود همه زخم زبان هایی که از زنان قریش می شنید ،

صبورانه در برابر سختی ها مقاومت می کرد .

حضرت خدیجه ، قبل از ازدواج‏با رسول خدا«ص‏»دو شوهر کرده بود:

اول : ابى هاله هند بن زراره تمیمى-که خدیجه از او پسرى‏پیدا کرد و نامش را همانند

نام خودش‏«هند»گذارد،و از این‏«هند»روایاتى نیز در کتابهاى 

حدیثى نقل شده،مانند روایات‏معروفى که درباره اوصاف رسول خدا«ص‏»و شمائل

آنحضرت‏از وى نقل شده و اهل حدیث آنها را در کتابهاى خود

نقل کرده‏اندنظیر روایت صدوق‏«ره‏»در عیون الاخبار و معانى الاخبار و روایت‏مکارم

الاخلاق،و غیره و حضرت مجتبى‏«ع‏»به این عنوان از وى‏حدیث

نقل فرموده و مى‏فرماید: «حدثنى خالى‏»... ( بحار الانوار ج 16 ص 148-155.و سیره ابن 

هشام(پاورقى)جلد 1 ص 118 )

و گویند او مردى فصیح و سخنور بوده و بعثت‏رسول خدا«ص‏»و اسلام را درک کرده و

جزء مهاجران در جنگ‏بدر و احد نیز شرکت داشته،و او

کسى است که مى‏گفت:

«انا اکرم الناس ابا و اما و اخا و اختا،ابى رسول الله صلى الله‏ علیه و آله و اخى

القاسم،و اختى فاطمه،و امى خدیجه...»( بحار الانوار ج 16 ص 148-155.و

سیره ابن هشام(پاورقى)جلد 1صفحه 187 ) 

و گویند:وى در جنگ جمل در رکاب امیر مؤمنان بشهادت‏رسید.

و نیز گویند: او فرزندى نیز داشته که نام او نیز هند بوده‏و گفته‏اند او نیز در لشکریان

مصعب بن زبیر بود و در جنگ اوبا مختار به قتل رسید...

که او را هند بن هند مى‏گفته‏اند،ولى‏بر طبق نقل قتاده نام خود ابى هاله‏«هند»بوده و

هند بن هند همان‏فرزند خدیجه بوده نه فرزند فرزند او

( بحار الانوار ج 16 ص 10 )

و برخى گفته‏اند:خدیجه از ابى هاله پسر دیگرى هم داشته‏بنام هاله که بهمین جهت او

را ابى هاله گفته‏اند،ولى برخى‏دیگر هاله را فرزند خواهر

خدیجه دانسته و چنین فرزندى براى‏خدیجه ذکر نکرده‏اند.