از تو می آموزیم !

از تو می آموزیم ...

ای زهرای زندگی! ای اسوه عفاف!

از تو می آموزیم :

حیا و حجاب را در جامعه ، متانت و ادب را در گفتار ، 
سادگی و دوری از تجملات را در زندگی، تن پوش قناعت را در معاش، 
حسین پروری و زینب آفرینی را در تربیت!

ای زهرای نجابت!

از تو درس می گیریم:

تعالی روح و جان را در سایه عبادت ، شکوه زندگی را درصفا وصداقت، 
حمایت از رهبری را در سیاست ، و استقامت و نستوهی را در دفاع ازامامت.

از تو می آموزیم:

سرنهادن برسجاده عبودیت را، دست نیاز گشودن به آستان خدای بی نیاز را،
زمزمه و راز و نیاز و نماز را ، شیرینی کام جان با تلاوت قرآن را، 
یتیم نوازی و احسان و دستگیری از بینوا را ، تلاشروزانه و نجوای شبانه را،
دین شناسی ، معرفت آموزی و پارسایی را.چگونه بودن را، و ... چگونه زیستن را.

ای بتول بیداری و بزرگواری!

سخنانت در زیبایی و عمق به وحی می ماند، رفتارت، آینه خلق و خوی" رسول الله"، قلب مهربانت، پناهگاه حسن و حسین و تکیه گاه شیر خدا بود.

وجودت، یادآورمحمد بود، سجودت، فرشتگان و قدسیان را به تسبیح و تقدیس وا می داشت، رضایت، رضای خدا و رسول بود و خشم و غضبت، خشم پروردگار!

دانای رازها بودی و عالمه غیر معلمه!


ای چشمه سار حکمت، دریای بیکران خصال نکوی تو از " دانش " و " وفا" و " حیا" موج می زند!

در چهره ات حیای محمد (ص) نهفته است ، در گفته ات، کلام پدر هست جلوه گر ، ای مادر پدر!

ای فاطمه!...

عشق را هم ز تو باید آموخت، و مناجات و عبودیت را، وصمیمیت را، و خدا را هم، باید از کلام تو شناخت

خانه از نام تو عرفان داردو ... شب، از یاد تو عطر آگین است